Bouwen aan de studentencampus van morgen

De Karel de Grote-Hogeschool

Voorlopig is de voormalige site van de koekjesfabriek Parein aan de Troonplaats in Antwerpen nog een grote bouwwerf. Terwijl afgelopen zomer nog zowat de helft van het bouwblok werd gesloopt, wordt intussen hard gewerkt aan de funderingen en de kelders van wat moet uitgroeien tot Campus Zuid. Binnen twee jaar zullen 500 medewerkers en 5.500 studenten – waaronder toekomstige onderwijzers, verpleegkundigen en pedagogen – hier onderdak vinden.

Veerle Hendrickx, algemeen directeur: “Nu zitten de studenten van onze hogeschool verspreid over 14 campussen in Antwerpen. Van zodra Campus Zuid is afgewerkt, zullen er dat nog slechts drie zijn”.

Het bouwproject is geen overbodige luxe voor een hogeschool waarvan het aantal studenten de voorbije tien jaar explodeerde: van 6.500 in 2003 naar momenteel bijna 12.000 studenten. Toch is dat niet de enige reden waarom de nieuwe campus zo belangrijk is.

Veerle Hendrickx: “Het onderwijs in ons land staat voor enkele grote uitdagingen. Zeker in een grootstedelijk gebied zoals Antwerpen moeten we een adequate manier vinden om op een constructieve manier om te gaan met de toenemende diversiteit. Bovendien moeten we onze studenten voorbereiden op een wereld die steeds complexer wordt. Daardoor moeten ze meer dan ooit leren om goed samen te werken en interdisciplinair te denken. De nieuwe campus zal ons daarbij ontzettend hard helpen.”

Transparantie

De hogeschool koos voor een ontwerp waarbij de nieuwe campus een integraal deel uitmaakt van de omgeving. De nieuwe gebouwen zullen transparantie uitstralen door het ruime centrale middenplein, de moderne gebouwen met veel glasramen en het dakterras met een prachtig zicht over de stad. Die openheid blijft niet beperkt tot de architectuur van het gebouw.

Veerle Hendrickx: “We voorzien langere openingsuren, zodat studenten met een lastige thuissituatie makkelijker op de hogeschool kunnen leven en werken. Uiteindelijk komt het er op aan om een uitnodigende leer-, leef- en werksfeer te creëren zodat we het beste kunnen halen uit elk van onze studenten”.

In de megacampus is plaats voor dertien aula’s, 100 polyvalente leslokalen en dertig praktijklokalen.

Paul Deckers, directeur Infrastructuur en ICT: “De polyvalente lokalen kunnen we heel makkelijk van uur tot uur transformeren van een klassiek leslokaal in een brainstormruimte. De nieuwe campus moet daarmee een scala aan verschillende onderwijsvormen toelaten. Traditionele leslokalen sluiten niet langer aan bij een hedendaags pedagogisch project. Daarom zijn er vooral heel veel ontmoetingsruimtes gecreëerd, zodat niets de interactie tussen studenten en docenten in de weg staat. Een hogeschool is niet langer enkel verantwoordelijk voor kennisoverdracht in de klassieke zin van het woord. In de complexe wereld van vandaag heeft niemand alle antwoorden. Om onze studenten daarop voor te bereiden, stimuleren we hen om zo veel mogelijk samen te werken.”

Ook op het vlak van duurzaamheid ligt de lat hoog. Zo zal de Karel de Grote-Hogeschool als eerste hoger onderwijsinstelling in Vlaanderen het 'Excellent' Breaam-certificaat halen. Dat is een duurzaamheidsstandaard die niet alleen rekening houdt met de energiezuinigheid van een gebouw, maar onder meer ook met de locatiekeuze, de gebruikte materialen of de afvalverwerking.

Lening

Aan het ambitieuze bouwproject hangt een prijskaartje van 57 miljoen euro. Dat helemaal zelf financieren is geen evidente zaak op een moment dat ook het hoger onderwijs in ons land flink moet besparen.

Deckers: “We hebben de voorbije jaren natuurlijk wel wat eigen vermogen opgebouwd, maar dat is onvoldoende om het volledige project te financieren”.

En dus werd via een openbare aanbesteding aangeklopt bij verschillende banken. Uiteindelijk werd er bij twee grootbanken voor samen 45 miljoen euro geleend. BNP Paribas Fortis, dat goed is voor een lening van 21 miljoen euro aan de hogeschool, was alvast helemaal gewonnen voor het vernieuwende project.

Er ging heel wat overleg gepaard met de zoektocht naar de meest optimale constructie voor de Karel de Grote-Hogeschool.

Deckers: “We verwachten van een bankier dat hij een adviesverlenende rol speelt en ons proactief wijst op de risico’s van bepaalde keuzes. Een permanente dialoog is daarbij ontzettend belangrijk”.

Door de historisch lage rentevoeten was de keuze voor een klassieke lening snel gemaakt. Tegelijkertijd wilde de hogeschool de financiële last tot een absoluut minimum beperken, waardoor een constructie werd opgezet waarbij het geleende bedrag in één keer werd opgenomen en vervolgens meteen op een termijndeposito werd geplaatst.

Deckers: “Op die manier kunnen we op elk moment het geleende bedrag aanspreken wanneer dat nodig is, terwijl het kapitaal dat nog niet is uitgegeven intussen wel nog rente-inkomsten genereert. Zo slagen we er in om de leningskosten zo laag mogelijk te houden en kunnen we op het einde van de rit onze ambities voluit realiseren”.

Bron: Tijd Connect